Maciej Królak – 227 rocznica urodzin

W niedzielę, 30 października 1796 r. w kościele parafialnym w Jakubowie został ochrzczony chłopiec imieniem Maciej, syn chłopa Feliksa Królaka i jego małżonki Ewy z Łazisk. Jego chrzestnymi zostali Jakub Witek i Marianna Wocialowa oboje ze stanu chłopskiego. Maciej Królak był moim prapraprapra(4)dziadkiem. 

 

 

Maciej Królak to ważna postać w mojej genealogii, z którą mam szczególną więź, może dlatego, że był dla mnie wielkim odkryciem, na samym początku mojej genealogicznej drogi. Jest też ważną postacią dla ziemi moich przodków – Marianki – mam nadzieję, że kiedyś doczeka się umieszczenia w monografii tej Małej Ojczyzny.

 

Maciej Królak nie spieszył się z ożenkiem, na ślubnym kobiercu stanął dopiero jak miał skończone 31 lat – 10 lutego 1828 r. ożenił się z Anną Dembowską, młodszą od siebie o 12 lat. Ich ślub wspominałam na blogu, stosownym wpisem, w lutym gdy przypadała 195 rocznica tego wydarzenia >>>LINK<<. Małżeństwo moich praprapraprapra(5)dziadków trwało 29 lat, pierwszy odszedł Maciej, co będziemy wspominać w grudniu, a jego żona Anna żyła jeszcze 21 lat jako wdowa.

 

 

Mój praprapraprapra(5)dziadek urodził się w Łaziskach – wsi której historia sięga XV w. Po raz pierwszy wzmiankowana była w 1470 r., choć prowadzone na tym obszarze badania archeologiczne wskazują, że istniało tu osadnictwo znacznie wcześnie – w okresie paleolitu i neolitu. Nazwa wsi pochodzi od słowa łazy i oznacza miejsce wypalone z zarośli, przeznaczone pod ziemie orną. Metoda żarowa lub inaczej zwana wypaleniskowa była stosowana mniej więcej do XV w.

Wieś Łaziska została założona przez Piotra z Bielawy, który w 1472 r. sprzedał rozległe dobra Szczytno, Jakubowi z Gościańczyć, synowi Jana właściciela Mińska, wówczas Menska. Jakubowi z Gościańczyc zawdzięczamy ufundowanie we wsi, która od jego imienia zaczęła być nazywana Jakubowem, kościoła parafialnego. Nowa parafia została erygowana 16 listopada 1473 r. przez biskupa poznańskiego Andrzeja z Bnina i w tym roku parafia ta obchodzi swoje 550-letnie istnienia. Po śmierci Jakuba jego majątek został odziedziczony przez jego synów – Mikołaja, Andrzeja i Stanisława, później własność przeszła na syna Stanisława – Mikołaja II, następnie jego żonę i syna Kacpra, a po jego śmierci żona i w końcu syna Stanisława II Mińskiego, którzy po wyprawach do Rzymu i znacznym zubożeniu był zmuszony sprzedać cześć swoich włości. Tereny wraz z Łaziskami nabyli bracia Paweł i Marcin Leśnowolscy. W następnych latach wśród właścicieli wymienia się Stanisława Warszyckiego i jego dzieci – syna Jana Kazimierza i córkę Helenę. Następnie małżonków Borzęckich, Dembowskich i Wodzickich. W czasie gdy w Łaziskach rodził się mój prapraprapra(4)dziadek Maciej, wieś była we własności Dembowskich. W XIX w. wśród właścicieli rozległych dóbr ziemskich Łaziska wymienia się Aleksandra Rożnieckiego, Anielę z Jezierskich Scipio del Campo, Gottleba Langnera, Szczepana Garszyńskiego, Gdale Silberberga i Tymoteusza Łuniewskiego. Dziś teren podworski nadal jest w rękach spadkobierców Łuniewksiego.