Marianna Kot – 262 rocznica urodzin

W niedzielę 6 wrześnie 1761 r., w kościele parafialnym w Mińsku odbył się chrzest mojej praprapraprapra(5)babci Marianny z Kotów, córki Łukasza i Barbary małżonków Kotów z Mikanowa.

 

 

Rodzicami chrzestnymi Marianny zostali Józef Lipka i Franciszka Sikorska z miasta Mińsk.

 

Moja praprapraprapra(5)babka Marianna Kotówna wyszła 30 stycznia 1780 r. >>>LINK<<< za mąż za Franciszka Woycika z Mistowa, który był od niej o 11 lat starszy, ale nadal pozostawał kawalerem. Małżonkowie zamieszkali w rodzinnej wsi Wójcików vel Wójcickich – w Mistowie. Ich małżeństwa trwała trzydzieści dwa lata. Pierwszy zmarł Franciszek w 1812 r., zaś Marianna jeszcze żyła przez kolejne dwadzieścia lat, nie wychodząc powtórnie za mąż.

Rodzice Marianny – Łukasz i Barbara pobrali się na pewno przed narodzeniem się córki, ale nie udało mi się dotrzeć do ich aktu ślubu, choć metryki ślubne z parafii mińskiej są zachowane w komplecie od 1675 r. Być może, Barbara pochodziła z sąsiedniej parafii.

Odnalazłam jedynie akt zgonu Łukasza Kota, który zmarł 3 marca 1784 r. Gdy przypadała rocznica jego śmierci, jeszcze nie posiadałam wiedzy, na temat czasu zejścia mojego prapraprapraprapra(6)dziadka, dlatego zabrakło w marcu rocznicowego postu, ale właśnie dziś mam to zamiar naprawić. 

 

 

 

W środę 3 marca 1784 r. w Mikanowie zmarł chłop Łukasz Kot mający około 60 lat, żonaty, opatrzony sakramentami.

Skoro mój praprapraprapra(5)dziadek zmarł w wieku około 60 lat, więc powinien przyjść na świat około 1724 r., co oznaczałoby, że w chwili urodzenia się mojej prapraprapra(4)babki Marianny miał 37 lat, co z kolei wskazuje na to, że moja przodkini był raczej którymś z kolei dzieckiem Łukasza i Barbary, a nie jednym z pierwszych, a to przesuwa zawarcie związku małżeńskiego przez moich praprapraprapra(5)dziadków na połowę, a nawet koniec I połowy XVIII w. Niestety indeksy chrzcielne z końca I połowy XVIII w. są bardzo skąpe w informację, dlatego na ich podstawie nie udało mi się ustalić personaliów rodzeństwa mojej przodkini.

Marianna zdążyła wyjść za mąż, zanim jej ojciec pożegnał się z tym światem.

Żona Łukasza – Barbara zmarła cztery lata po mężu – w 1788 r., mieszkając już w Mistowie, gdzie zapewne przeniosła się do córki.

 

 

 

Wieś Mikanów ma długoletnią historię. Pierwsza pisemna wzmianka o tej osadzie pochodzi z 1540 r., choć wcześniej w tym miejscu była wzmiankowana osada Jeleniec, z którą można się spotkać już w 1524 r. Szacuje się, że miejscowość powstała już na początku XVI w. za sprawą jednego z synów Aleksego Rudzieńskiego. Dziś wieś jest malowniczo położona, z trzech stron otoczona lasami państwowymi, wraz z rezerwatem przyrody Bagno Pogorzelskie. Kiedyś zapewne także była położona wśród lasów, bo każda najmniejsza, ale i duża osada powstająca na Mazowszu w średniowieczu była położona w Puszczy.

Wydaje się, że w chwili zamieszkiwania w Mikanowie moich przodków o nazwisku Kot, wieś ta nie była dużą wsią. Nie dotarłam do danych z XVIII w., ale po pół wieku, w 1827 r. było tam jedynie 9 domów i 83 mieszkańców, a osada wchodziła w skład rozległych dóbr ziemskich Mińsk i był w niej folwark, do którego należało 276 morgów gruntu. W folwarku było 8 budynków drewnianych, cegielnia, smolarnia, trzy młyny wodne na stawach oraz liczne pokłady torfu, co sprawiało, że miejscowość, a szczególnie folwark był miejscem atrakcyjnym społecznie, bowiem łatwo było tam o pracę dla chłopów, szczególnie tych bezrolnych. 100 lat później, w dwudziestoleciu międzywojennym we wsi mieszkało 138 mieszkańców, a dziś jest ich 188. 

 

 

 

 

 

 

Źródło
50 lat Gminy Mińsk Mazowiecki
red. A. Jaworski, D. Lisiecka
Mińsk Mazowiecki 2023