Antonina Jankowska – 215 rocznica urodzin

We wtorek 19 kwietnia 1808 r. ksiądz Józef Chamerski ochrzcił moją prapraprapra(4)babka Antoninę Jankowską. 

 

Antonina Jankowska przyszła na świat w 1808 r., być może nawet 19 kwietnia lub dzień czy dwa wcześniej. W księgach metrykalnych parafii Kuflew zachował się jej akt chrztu spisany właśnie 19 kwietnia, w którym niestety nie podano daty dziennej narodzin chrzczonego dziecka, dlatego dla uproszczenia przyjęłam, że moja praprapraprapra(5)babcia przyszła na świat właśnie 19 kwietnia 1808 r.

Rodzicami Antoniny był Antoni Jankowski i jego małżonka Małgorzata z Zawadzkich, którzy zamieszkiwali w Woli Rafałowskiej zwanej także Budami. Antonina była ich pierwszym dzieckiem, urodziła się dziesięć miesięcy po ślubie rodziców. Dla ojca Antoniny małżeństwo z Małgorzatą z Zawadzkich było kolejnym ślubem, wcześniej jego żoną była Marianna z Stelmaszczaków, która umarła w 1806 r. lub 1807 r.

Antonina Jankowska w wieku 21 lat, jako półsierota, wyszła za mąż za Tomasza Bielińskiego – ich ślub wspominałam 22 lutego >>>LINK<<<. Wraz z mężem, który był kowalem i swoją matką przenieśli się do parafii Wiśniew, do wsi Czarnogłów, gdzie w 1831 r. zmarła jej matka >>>LINK<<<. Przeprowadzka rodziny spod Kuflewa, pod Wiśniew miała miejsce w okresie od lutego 1830 r. do marca 1831 r. Później rodzica przeprowadziła się jeszcze do Łaziska, w których w 1834 r. urodziła się kolejna córka Bielińskich, w 1838 r. zamieszkiwali w Jakubowie, a od 1842 r. zamieszkiwali w Moczydłach, a ostatnim miejscem ich zamieszkania był Aleksandrów gdzie oboje zmarli – Tomasz w 1863 r., a Antonina w 1886 r. Częste przeprowadzki związane były z zawodem Bielińskiego.

 

 

Przy okazji wspomnienia urodzenia – chrztu mojej prapraprapra(4)babki chciałabym w kilku słowach opowiedzieć o wsi Wola Rafałowska.

Wieś Wola Rafałowska zapisana w matryce chrztu Antoniny jako „Wola Rafałowska alias Budy” to osada przemysłowa. W XVIII w. na tym terenie powstała osada budników, którzy z węgla drzewnego produkowali potaż. Od ich zajęcia wieś tą początkowo nazywano Budy Potażnickie, a dopiero później zaczęto używać nazwy Wola Rafałowska od imienia dziedzica dóbr Rafała Skarbka, fundatora świątyni z 1759 r., który nieszczęśliwie spłonął w 1991 r. W rejestrze „Taryffa Kommissyi Skarbowey Koronnej r. 1772” w Woli Rafałowskiej nazwanej tam Rafałowką było 15 dymów, które w przybliżeniu odpowiadają liczbie domów. W późniejszym okresie na Wolę Rafałowską mówiono także Wola Kuflewska. Najstarszymi nazwiskami występującymi w tej wsi jest nazwisko Kalinowski i Zawacki późniejsze nazwisko Zawadzki, które nosiła matka Antoniny czyli moja praprapraprapra(5)babka. 

 

 

 

Z XIX stulecia do czasów obecnych zachowała się w Woli Rafałowskiej przydrożna kapliczka ufundowana w 1851 r. jako upamiętnienie powstania listopadowego, w którym czynny udział brała miejscowa społeczność. Pierwotnie kapliczka była wzniesiona we wsi Starówka, która znajdowała się nieopodal Woli. Na obecne miejsce została przeniesiona w 1910 r. Kapliczka zbudowana na planie zbliżonym do kwadratu, o konstrukcji drewnianej, zrębowej. Bale zrębu sosnowego o wymiarach 19-22 cm na 12 cm są łączone ze sobą długimi tryblami, a na naroża na tak zwany jaskółczy ogon, ale z odciętymi ostatkami. Z zewnątrz oszalowana, w układzie pionowym, deski łączone do czoła, a złączenia oblistwowane. Pod okapem deskowym skośny gzyms. Kapliczka postawiona na podwalinie dębowej i betonowej podmurówce, zapewne którą pozyskała w 1910 r. podczas przenoszenia na nowe miejsce. Podłoga drewniana, deskowana, strop także drewniany belkowany z deskową podbitką. Więźba dachowa drewniana krokwiowa z mnichem. Dach kryty gontem, a w zwieńczeniu usytuowany metalowy krzyż. Okienka jednoramowe, owalne z czteropłatowym podziałem. Drzwi jednoskrzydłowe płycinowe przeszklone u góry, zawieszone na kowalskich metalowych esowych zawiasach. We wnętrz na tle tylniej ściany stoi stoliczek pełniący rolę ołtarzyka, a nad nim i na ścianach bocznych wiszą święte obrazy. W 2003 r. kapliczka przeszła gruntowny remont, dzięki któremu obecnie jest zachowana w bardzo dobrym stanie.

Pod kuflewska Wola Rafałowska przed I wojna światową oraz w okresie międzywojennym było licznie odwiedzana przez malarzy, którzy uwieczniali tamtejszy krajobraz. Najliczniejsze prace stworzył Stanisław Masłowski (1853-1926) polski malarz realistyczny i autor pejzaży akwarelowych, który do Woli Rafałowskiej zaczął przyjeżdżać już w 1903 r. 

 

Innym artystą malarzem, którego zachwyciły pejzaże Woli Rafałowskiej był Henryk Grombecki (1883-1933), przyjeżdżał pod Kuflew w okresie letnim w latach 1916-1920. Grombecki oprócz krajobrazów malował także portrety, namalował portret Jeziórskiego – gospodarza z Woli Rafałowskiej, u którego mieszkał podczas swoich pobytów na wsi oraz innym mieszkańców wsi – mężczyzn i kobiet.