Była niedziela, 21 stycznia 1810 r. gdy 27-letni Karol Nowicki syn Jana i Marianny oraz 28-letnia Krystyna Oyrzak córka Krystyna i Marianny zawarli związek małżeński. Ślub odbył się w parafii Okuniew, Pan Młody pochodził ze wsi Dębę Wielkie, a Panna Młoda ze wsi Kaleń, zamieszkiwała w domu pod numerem 12.
Małżonkowie Karol i Krystyna Nowiccy to moi praprapraprapra(5)dziadkowie.
Warto zwrócić uwagę na tabelaryczny zapis aktu ślubu. Zapisy takie zostały wprowadzone patentem cesarza Józefa II z 20 lutego 1784 r., wówczas stary tzw. trydencki formularz, został zastąpiony nowym, rubrykowanym, w formacie in folio. Księża prowadzili trzy odrębne księgi, jedna dla urodzeń, druga dla ślubów, a trzecia dla zgonów. Dodatkowo każda z tych ksiąg była podzielona na poszczególne wsie i urodzenie, ślub czy zgon zapisywano we właściwym dla miejsce zdarzenia miejscu określonym w księdze. Było to novum, w stosunku do ksiąg staropolskich, gdzie księga zawierała wpisy chronologiczne ze wszystkich miejscowości parafii, przez co odnalezienie aktu z konkretnej wsi było utrudnione i wymagało odszukania go pośród innych miejscowości. Zapisu sporządzano w języku łacińskim. Zapisy w formularzach tabelarycznych pod Mińskiem Mazowieckim były chwilowe, ze względu na to, że przez chwilę tereny te były pod zaborem austriackim – tzw. Nowa Galicja.
W formularzu dotyczącym aktu ślubu zapisywano takie
dane jak:
- dzień i miesiąc ślubu
- nr domu
- imię i nazwisko oraz imiona rodziców Pana Młodego, zaznaczano czy Pan Młody był katolikiem czy nie, podawano jego wiek oraz to czy był kawalerem czy wdowcem
- takie same dane zapisywano na temat Panny Młodej
- podawano imię i nazwisko dwóch świadków oraz ich status, stan, godność w znaczeniu dostojeństwo
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Jeśli publikujesz komentarz z konta anonimowego miło mi będzie gdy go podpiszesz chociażby imieniem 😉