Jan Wróblewski i Józefa Szczapikówna – 163 rocznica ślubu

W niedzielne popołudnie, o godzinie 15:00, 19 lutego 1860 r. w mińskiej farze stawił się równolatkowie Jan Wróblewski i Józefa Szczapik, aby połączyć się świętym węzłem małżeńskim.

Jan Wróblewski i Józefa Szczapik to moi praprapra(3)dziadkowie. 

 

 

Jan Wróblewski w chwili śluby to 22-letni kawaler, urodzony w Janowie, syn Jacka i Franciszki z Gałązków małżonków Wróblewskich włościan w Brzozówce na kolonii zamieszkałych. Józefa Szczapikówna była 22-letnią panną, córką Jakuba i Marianny z Nowickich małżonków Szczapik włościan z Janowa, urodziła się także w Janowie.

Małżeństwo było poprzedzone trzeba zapowiedziami ogłoszonymi zarówno w parafii mińskiej jak i jakubowskiej, do której należała Brzozówka, w której mieszkał Jan wraz z rodzicami. Ogłoszenie zapowiedzi miało miejsce, jak pisze w treści aktu „w dniach 12, 19 i 29 bieżącego miesiąca” z tym, że ślub odbył się 19 lutego więc zapowiedzi raczej wyszły w styczniu, a nie w lutym, ale 12 i 19 stycznia 1860 r. przypadały w czwartek, zaś 29 stycznia był niedzielą.

Małżeństwo moich praprapra(3)dziadków pobłogosławił ksiądz Leonard Modelski, który był wikariuszem mińskim, a później został proboszczem w Jakubowie (07.1862 –12.1866).

Pomylony miesiąc zapowiedzi nie jest jedynym błędem jaki wkradł się w treść aktu ślubu. Błędnie zapisano także nazwisko panieński Wróblewskiej – matki Jana, ponieważ Franciszka pochodziła z Jałówków, a nie z Gałązków.

Jan Wróblewski przeżył z Józefą Szczapikówną tylko 18 lat – Józefa zmarła dwa miesiące po osiemnastej rocznicy ślubu. Po jej śmierci owdowiały Jan nie zwlekając długo, w ciągu trzech miesięcy pojął za żonę Katarzynę Czyżewszczankę z Jędrzejowa.

Przez osiemnaście lat trwania małżeństwa Józefa urodziła Janowi tylko  dwóch synów Franciszka w 1861 r. (nazwisko panieńskie matki w akcie urodzenia zapisane jako Czapik) i Jana w 1863 r. Obaj chłopcy urodzili się w Brzozówce gdzie małżonkowie zamieszkali po ślubie. Franciszek w 1892 r. w parafii Mińsk ożenił się z Anną Główką córką Piotra i Marianny z Jaglińskich małżonków Główka zamieszkali w Mistowie. Jan w 1888 r. ożenił się z Julianną Wójcicką z Jakubowa – byli to moi prapra(2)dziadkowie. 

Zastanawiające jest, że przez 18 lat Józefa urodziła tylko dwóch chłopców, a przecież w chwili ślubu była młodą dziewczyną, a więc zdolną do rodzenia dzieci, przez najbliższe kilkanaście lat. Można przypuszczać, że po porodzie drugiego syna, Józefa nie mogła mieć więcej dzieci, stąd mój prapra(2)dziadek miał tylko jednego rodzonego brata. Kolejne dzieci Jana Wróblewskiego urodziły się już w kolejnym małżeństwie.